ارزیابی سامانه های آبیاری بارانی متحرک خطی (لینیر) اجراشده در دشت قزوین

ارزیابی عملکرد سامانه های آبیاری، با فراهم کردن امکان افزایش راندمان آبیاری در این سامانه ها، عاملی مؤثر در زمینۀ مدیریت بهتر منابع آبی است. در این تحقیق، بعد از گذشت چند سال از اجرای طرح سامانۀ آبیاری تحت فشار، ارزیابی عملکرد سه سامانۀ مختلف‏ آبیاری بارانی متحرک خطی (لینیر) در مزارع ذرت، چغندرقند و یونجه، در شرکت کشت و صنعت مگسال، واقع در دشت قزوین، در سال 1392 بررسی شد. در راستای ارزیابی عملکرد سامانه های آبیاری ذکرشده، شاخص‏های یکنواختی پخش، با ایجاد شبکۀ قوطی‏های جمع‏آوری آب برای هریک از سامانه های آبیاری، به صورت جداگانه تعیین گردید. بر اساس نتایج، متوسط ضریب یکنواختی (cu) و یکنواختی توزیع (du) به ترتیب 7/73، 9/61 است که یکنواختی پخش نسبتاً کم سامانه های آبیاری را نشان می دهد. همچنین ضرایب راندمان پتانسیل (pelq) و راندمان واقعی کاربرد (aelq)، به ترتیب 21/68 و 6/50 درصد بود که نشان دهندۀ مدیریت و بهره‏برداری نامناسب سامانه های آبیاری مورد مطالعه بود. همچنین، الگوی سه بعدی توزیع مکانی آب خروجی از آب پاش‏ها در سطح مزارع، با استفاده از نرم‏افزار gs+ ترسیم شد. در مجموع، نتایج این تحقیق نشان می دهد که سامانه های آبیاری مورد مطالعه در مقایسه با سایر سامانه ها، کارایی خوبی نداشته است که از دلایل آن می توان به ضعف در مدیریت این سامانه ها اشاره کرد.